Yürek Devletinin Kahramanı
Bir kalemle başlar bazen devrim,
Ne silah, ne kılıç—bir kelime yeter.
Sen, yürek devletinin sessiz kahramanısın,
Gönüllere ilmik ilmik dokuyan bir ışık.
Her sabah bir fener gibi yanarsın,
Yol gösterirsin karanlıkta kaybolanlara.
Bilgelikle rehberlik edersin,
Bir çocuğun gözlerinde geleceği görerek.
Sabırla beklersin,
Bir tohumun filizlenmesini.
Ve o filiz, özgüvenle kanatlanır,
Senin sevgiyle beslediğin toprağında.
Kalplerinde bıraktığın iz,
Bir ömür silinmez.
Bir dokunuşunla değişir hayatlar,
Bir kelimenle uyanır potansiyel.
Pişmanlıkla bakan gözleri,
İlhamla doldurursun.
Değerleri öğretirsin sessizce,
Bir yıldız gibi parlayarak.
Sen, sadece bir öğretmen değilsin,
Bir hayat mimarı, bir umut taşıyıcısısın.
Kalem senin kılıcın,
Ve her satırın bir kanat olur çocuklara.
Yüreğine dokunduğun her öğrenci,
Seninle yeniden doğar.
Sen, yürek devletinin kahramanısın—
Ve bu dünyayı değiştiren sessiz bir dönüştürücüsün.
